Hij zat me al een poosje in de weg. Steeds als ik dingen had ingepland om te doen, had ik aan het einde van de dag van alles gedaan. Maar niet dat wat op mijn lijstje stond. Of maar half. En toen ik een ochtendje privé-dingen had gepland, vond ik mezelf ijverig aan het werk!? Wat is dit?
“Het lijkt wel of je aan het puberen bent!” zei een goede vriendin van me. Ik schoot gelijk een beetje in de weerstand. Hallo, ik ben allang geen puber meer. Waarom zou ik me nu ineens gaan afzetten?
We besloten om samen in gesprek te gaan met de energie of blokkade die dit gedrag in mij veroorzaakte. We ontdekten een energie/patroon die al een hele poos bij me bleek te zijn, soms prominent aanwezig, soms op de achtergrond.
Ik zag mezelf als kind, tussen volwassenen die tegen me zeiden wat ik moest, of wat zij ergens van vonden. Er was geen ruimte voor mijn mening, terwijl ik het er niet mee eens was. Op die momenten kwam deze kant in mij tevoorschijn.
Het was alsof iemand dan tegen me zei “je hebt gelijk hoor, ze weten er niets van, ik steun je”. Het gaf me troost, en het gevoel dat mijn mening er wel toe deed. En dat hielp me om weer door te gaan.
Maar ondanks dat ik nu zelf bepaal wat ik doe, zat dat patroon er nog steeds om te zeggen dat ik best heel iets anders mocht doen. Inderdaad als een soort puber, zich afzettend tegen het lijstje, dat ik nota bene zelf gemaakt had.
Ik heb deze energie bedankt voor zijn hulp, voor zijn steun en troost. En uitgelegd dat ik zelf dingen inplan om een hoger doel te bereiken. Dat ik hem niet meer nodig heb nu.
En nu ik doorzie hoe het werkt, heb ik een keuze. Zoek ik steun in puberaal gedrag? Of ga ik mezelf op een andere manier steunen en ervoor zorgen dat ik mijn doelen wél behaal?
Heerlijk om zo met jezelf in gesprek te zijn en inzicht te krijgen in je blokkades. Zodat je ze vervolgens los kunt laten. En je bevrijd voelt, waardoor de energie weer kan stromen.
Met welke blokkade zou jij graag het gesprek aangaan ?
Liefs,
Renée