De bel gaat. Kerst staat voor de deur. Wat doe jij? Trek je die meteen naar binnen? Heb je zin in de gezelligheid, de warmte, de verbinding? Of sla je het liefst de deur weer dicht? Zie je op tegen de verplichte bezoekjes, de nep-gezelligheid, de drukte? En word je er juist met kerst mee geconfronteerd, dat de verbinding met de mensen om je heen ver te zoeken is?
De verwachtingen zijn vaak hooggespannen. Of die nu positief of negatief zijn. We kunnen ons bewust óf onbewust al dagen druk maken om hoe we de feestdagen doorkomen. Soms verloopt alles zoals je van tevoren had bedacht. Maar vaker niet. Is het daarom niet zonde om je van tevoren al druk te maken? Om je kostbare energie te verspillen?
Sluit eens je ogen. En laat alle verwachtingen die je hebt voor de feestdagen eens omhoog komen. Merk eens op wat je voelt in je lijf als je met deze verwachtingen bezig bent. Voel je ergens spanning opkomen? Kramp of druk? Hoe zou het zijn als je deze spanning niet meer had? Wat gebeurt er dan in je lijf? Bedank dan al je verwachtingen. Stop ze in een grote doos. En schrijf met een dikke stift, een groot vraagteken op de doos. Ik vertel je straks waarom.
Verwachtingen zijn niet per se negatief. Sterker nog, ze gunnen je allemaal iets positiefs. De blijde verwachtingen heb je, omdat je diep van binnen hoopt op het beste voor jezelf. De negatieve komen voort uit zelfbescherming. Je waarschuwt jezelf als het ware tegen gevaar: de confrontatie met negatieve gevoelens, die samen met de kerst voor de deur staan.
Het vraagteken dat je zojuist op de doos hebt geschreven, bevrijdt je van al je verwachtingen. Het brengt mogelijkheden, uitwegen. Ik nodig je dan ook uit om deze kerst continu vragen te stellen, in plaats van verwachtingen te hebben. En ga niet zitten broeden op het antwoord. Maar slinger je vragen het universum in, en sta open voor wat je tegemoet komt.
Wat mag ik doen om de beste kerst ooit te ervaren?
Wat is er nodig zodat ik open kan staan voor oneindige mogelijkheden?
Welke magie kan er voor mij ontstaan deze kerst?
Wie mag ik spreken? Wat mag ik zeggen (wat ik zelf nooit zou bedenken)?
Voel je dat deze vragen deuren openen in plaats van sluiten? Dat de grenzen van je verwachtingen vervagen?
En als er dan tijdens de feestdagen toch iets gebeurt dat frustratie of verdriet opwekt, stel dan ook vragen.
Wat is hier goed aan dat ik nu nog niet begrijp?
Hoe kan dit beter uitwerken dan ik ooit had kunnen bedenken?
Wie mag ik om hulp vragen?
Welke belangrijke les heb ik hier te leren?
Steeds als je jezelf betrapt op het hebben van een verwachting, stop hem dan in de doos. En stel jezelf vragen. Dan zet je de mogelijkheden niet langer vast, maar sta je open voor alles wat er gebeurt. En dan staat niets jou meer in de weg, voor de beste kerst ooit.
Ik wens je dan ook een kerst vol vraagtekens!