Ineens viel het kwartje. Na een wandeling van twee uur, kwamen we eindelijk terug bij het klooster.
Ik kon niet meer. Mijn energie was op, mijn wilskracht was op en mijn lijf deed pijn. De terugweg was een kwelling geweest. En toen ik de deur zag, waren mijn tranen niet meer te stoppen.
Ik was 30 weken zwanger toen ik deelnam aan een (groeps-) stilteretraite, zes jaar geleden. De rust deed me goed. Maar alles wat ik onder de oppervlakte had verborgen, werd door mijn eigen aanwezigheid pijnlijk zichtbaar en uitvergroot.
Ik had kunnen vragen of we even konden rusten. Ik had zelfs kunnen vragen of iemand me had willen oppikken met de auto. Maar ik deed het niet. Sterker nog, het was op dat moment niet eens in me opgekomen.
En waarom? Omdat je tijdens een stilteretraite stil behoort te zijn. Omdat ik niemand tot last wilde zijn. En omdat ik van mezelf wist dat ik het wel zou redden, al zou het me mijn laatste krachten kosten.
Zó deed ik dat dus. Niet alleen tijdens de wandeling. Maar met alles in mijn leven. Doorlopen op wilskracht, ondanks dat ik mezelf kwelde. Doorbijten. En vooral niets zeggen. Ik maakte mezelf onbelangrijk en onzichtbaar.
Hoe pijnlijk dit inzicht ook voor me was, letterlijk én figuurlijk, ik had een belangrijke les geleerd. Het deed me beseffen dat ik vaker mocht stilstaan om te bekijken wat ik echt wil, of nodig heb. Dat ik om hulp mag vragen. Ook al ben ik bang dat dat niet kan of mag.
Als je alles in je eentje draagt, als je niemand vertelt wat er in je omgaat, waar je behoefte aan hebt, dan til je een loodzware last op je schouders. En hoewel het soms lijkt of de buitenwereld geen rekening met je houdt, in werkelijkheid doe je het jezelf aan.
Mijn ervaring is inmiddels dat er altijd wel iemand wil luisteren, wil helpen. Zelfs als ze dat niet kunnen op het niveau waarnaar ik verlang. Ik weet, ik hoef het niet alleen te doen. Ik hoef niet altijd sterk te zijn. Ik mag me laten dragen.
Vind die zachtheid in jezelf, en maak jezelf weer belangrijk. Want je bent belangrijk.
Ik – ben – belangrijk!
Liefs,
Renée ~ NieuwetijdsVrouw
P.S. Herken je jezelf hierin? En fluistert je innerlijke stem dat het tijd is voor jou om meer aandacht aan jezelf te schenken? Om meer naar jezelf te luisteren? Zodat je jezelf niet langer onzichtbaar en onbelangrijk maakt?
Ik kan je hiermee helpen. Vraag vrijblijvend een bevrijdingssessie aan. Dan luister ik naar jouw verhaal, we kijken waarin je jezelf blokkeert, wat je nodig hebt om verder te komen en of een cursus of coachtraject bij NieuwetijdsVrouw bij jou past. Klik hier om zelf een datum en tijd te kiezen. Ik spreek je graag.