Na een meisje, dat in de zomer 3 zou worden, was er nu een jongen geboren. Het was een droom die uitkwam. Maar het jongetje huilde, en huilde, en huilde. Drie maanden lang. Het meisje was een engeltje. Ze hield zich rustig, vroeg bijna geen aandacht en was een tevreden kind. Althans, zo leek het.
Als wij gevoelige vrouwen ergens goed in zijn, dan is het wel dit: inspelen op wat ze aanvoelen, om voor anderen te zorgen. En dat begint al op jonge leeftijd. Ik voelde haarfijn aan dat mijn moeder rust nodig had. Dus ik gaf het haar, ik paste me aan.
In de natuur betekent verlaten worden voordat je voor jezelf kunt zorgen: sterven. Als kind ben je afhankelijk van je verzorgers. En onze overlevingsdrang, ons oerinstinct, zorgt ervoor dat we onbewust dingen doen om lief gevonden te worden.
Best handig dus als je goed aanvoelt wat mensen willen. Want als je doet wat ze van je verlangen is de kans het grootst dat ze voor je blijven zorgen. Dat heeft de natuur goed geregeld.
Behalve dan, dat wij mensen zo zijn geëvolueerd, dat we ook spirituele behoeften hebben gekregen. We willen betekenis geven aan ons leven, onze tijd zinvol besteden en ons emotioneel, intellectueel en spiritueel ontwikkelen.
En dat is waar het conflict ontstaat. Het oerinstinct wil geaccepteerd worden om te overleven, en wil daarom dat we voldoen aan de verlangens van anderen. We willen erbij horen, leuk gevonden worden, belangrijk gevonden worden. Dus passen we ons aan.
Maar onze spirituele behoeften worden alleen vervuld wanneer we onze eigen verlangens verwerkelijken. Dus als je het gevoel hebt dat je anders bent dan anderen, en je je aanpast om erbij te horen. Als je het gevoel hebt dat er meer in je zit, het gevoel dat er iets borrelt, maar je weet niet precies wat. Als je op zoek bent naar voldoening in je leven. Stop dan met pleasen. En begin te luisteren naar je hart.
Liefs,
Renée