Ik wilde van alles, maar ik kreeg niets uit mijn handen. Mijn inspiratie was weg. Ik voelde me futloos. En in plaats van focus, was er wazigheid. Zelfs een blog kreeg ik niet op digitaal papier. Hoe dat kwam?
Mijn dochter daagde mij de afgelopen weken steeds uit om vanuit mijn hart te reageren. In plaats van uit mijn hoofd, oude pijn en beperkende overtuigingen. Dat deed ze met gedrag dat in eerste instantie juist boosheid en verdriet in me opriep. En daar werd ze steeds feller in. Totdat ik zag wat ze me duidelijk maakte.
Hoe meer ik op haar reageer vanuit hoe ik vind dat het ‘hoort’, hoe meer ik mijn wil doordruk en hoe meer weerstand ik voel tegen wat er is, hoe harder zij haar hakken in het zand zet, en tegen me in gaat.
Pas als ik mijn wilskracht loslaat en kijk vanuit mijn hart, ontstaat er ruimte voor iets anders. En dat is weleens een uitdaging. Want op wilskracht komen we zo ver. Ons hoofd weet zo goed hoe het ‘moet’ of ‘zou moeten zijn’. Maar dat is niet de weg naar vrijheid en liefde. Mijn dochter ging in protest tegen mijn wilskracht. Net zoals mijn lichaam.
Natuurlijk hebben we soms een beetje doorzettingsvermogen nodig. Maar wij gevoelige vrouwen slaan daar vaak in door. We voeren de druk voor onszelf op. We zijn streng, en hard voor onszelf. We vinden dat we alle ballen in ons eentje in de lucht moeten kunnen houden, en het moet nog perfect zijn ook.
En dat houden we lang vol. Soms wel jaren. Maar ik heb zelf ervaren dat je op een bepaald moment breekt. Dat het lichaam op is. Het vuurtje gedoofd. En de enige mogelijkheid om uit je eigen as te herrijzen, is om het hoofd te laten voor wat het is, en ruimte te maken voor je hart.
Lief zijn voor jezelf, alles wat ‘moet’ zoveel mogelijk loslaten of uitbesteden, alle eisen die je stelt aan jezelf en aan je omgeving laten waaien. En doen waar je blij van wordt, waar je ogen van gaan glinsteren, waar je hart een sprongetje van maakt. Ruimte maken voor jezelf.
Gelukkig heb ik deze les geleerd. En heb ik een prachtige, pittige dochter die mij hieraan herinnert. Zodat ik nu op tijd kan voorkomen dat ik op mijn wilskracht de afgrond in duikel. En steeds de weg terug vind naar mijn hart.
Liefs,
Renée ~ NieuwetijdsVrouw
P.S. Waar merk jij aan dat je op wilskracht leeft, in plaats van uit je hart?
P.P.S. Denk je nu ‘ja, ik leef grotendeels op wilskracht, maar hoe kom ik daar vanaf?’ Boek dan een gratis inzichtsessie. (Klik hier.) Daarin bespreken we in ca 30 min. hoe je leven er zonder wilskracht uit ziet, wat daarvoor nodig is en of ik je daarbij kan helpen.