(On)verantwoordelijk

Laatst sprak ik twee vrienden die niet helemaal tevreden zijn met hun werk. Het ligt aan het management, zei de een. Vroeger ging het binnen het bedrijf om de mensen. Als iemand het druk had, stonden collega’s klaar om te helpen. Nu zit je in je eentje over te werken. Alles draait nu om geld. Ik kan mijn klanten niet meer de kwaliteit leveren die ik wil, omdat daar geen tijd voor is. Ik vind mijn werk leuk, maar die omstandigheden zorgen ervoor dat ik het een stuk minder naar mijn zin heb.

De ander heeft een leidinggevende rol. Het zijn onzekere tijden binnen de organisatie. Ze wachten al weken in spanning af of een belangrijke klantovereenkomst wordt verlengd of niet. En dat legt een grote druk op het personeel. Een aantal collega’s wilde niet afwachten en is opgestapt. Hun diensten worden ingevuld met uitzendkrachten. En als het mis gaat, springt mijn vriend zelf in om de situatie te redden. Hij heeft deze maand al vier vrije dagen opgeofferd en is voor zijn gevoel alleen nog maar aan het werk.

De omstandigheden waarin je je bevindt bepalen hoe jij je voelt. Maar is dat wel waar? Kun je anderen of een situatie aanrekenen hoe jij in je vel zit? Zijn het ten eerste niet de gedachten die je over een situatie hebt, die jouw gevoel bepalen? Want waar de een gebukt gaat onder de druk van een naderende deadline, vindt de ander het een geweldige uitdaging om zo snel en efficiënt mogelijk het beste resultaat te behalen. Dat betekent dat als je je gedachten over een situatie kunt veranderen, je ook je gevoel kunt veranderen! En ten tweede, als je zelf je gevoel kunt veranderen, betekent dat ook dat je zelf verantwóórdelijk bent voor jouw gevoel.

Hoe ga jij hiermee om? Geef je vaak anderen de schuld van het plezier dat je mist in je werk? Of van de stress die je ervaart? Of neem je je eigen verantwoordelijkheid? Kun jij je gedachten ombuigen? En zo nee, kun je voelen wat jij nodig hebt? En ervoor zorgen dat je dat krijgt? En als dat door de omstandigheden écht niet mogelijk is, kies je er dan voor om negatieve gevoelens tijdelijk te accepteren om je doel te bereiken? Of kies je ervoor om uit de situatie te stappen, met alle consequenties die daarbij horen? Doe je er echt alles aan om de situatie voor jezelf te verbeteren? Of laat je het erbij zitten? Dat is jouw beslissing, en van niemand anders.

Je omstandigheden heb je niet altijd in de hand. Maar je hebt wel altijd de keuze over je gedachten en hoe je met de situatie omgaat. (Enne, niet kiezen, dus je verantwoordelijkheid bij een ander neerleggen, is ook kiezen!)

P.S. Als je dat leuk vindt, heb ik een opdrachtje voor je, om eens te spelen met dit thema.

1. Bedenk welke persoon of situatie jou dwarszit.
2. Schrijf op wat deze persoon of situatie volgens jou verkeerd doet. Bijvoorbeeld: Piet luistert niet naar me. Piet houdt geen rekening met wat ík wil. Piet stelt iedereen teleur. Etc.
3. Lees nu de zinnen die je opgeschreven hebt. En bedenk bij elke zin wat je weerstand zegt over wat je nodig hebt of waar je naar verlangt.
4. Wat kun jij doen om dit te realiseren?