Laatst sprak ik twee vrienden die niet helemaal tevreden zijn met hun werk. Het ligt aan het management, zei de een. Vroeger ging het binnen het bedrijf om de mensen. Als iemand het druk had, stonden collega’s klaar om te helpen. Nu zit je in je eentje over te werken. Alles draait nu om geld. Ik kan mijn klanten niet meer de kwaliteit leveren die ik wil, omdat daar geen tijd voor is. Ik vind mijn werk leuk, maar die omstandigheden zorgen ervoor dat ik het een stuk minder naar mijn zin heb.
De ander heeft een leidinggevende rol. Het zijn onzekere tijden binnen de organisatie. Ze wachten al weken in spanning af of een belangrijke klantovereenkomst wordt verlengd of niet. En dat legt een grote druk op het personeel. Een aantal collega’s wilde niet afwachten en is opgestapt. Hun diensten worden ingevuld met uitzendkrachten. En als het mis gaat, springt mijn vriend zelf in om de situatie te redden. Hij heeft deze maand al vier vrije dagen opgeofferd en is voor zijn gevoel alleen nog maar aan het werk.
De omstandigheden waarin je je bevindt bepalen hoe jij je voelt. Maar is dat wel waar? Kun je anderen of een situatie aanrekenen hoe jij in je vel zit? Zijn het ten eerste niet de gedachten die je over een situatie hebt, die jouw gevoel bepalen? Want waar de een gebukt gaat onder de druk van een naderende deadline, vindt de ander het een geweldige uitdaging om zo snel en efficiënt mogelijk het beste resultaat te behalen. Dat betekent dat als je je gedachten over een situatie kunt veranderen, je ook je gevoel kunt veranderen! En ten tweede, als je zelf je gevoel kunt veranderen, betekent dat ook dat je zelf verantwóórdelijk bent voor jouw gevoel.
Hoe ga jij hiermee om? Geef je vaak anderen de schuld van het plezier dat je mist in je werk? Of van de stress die je ervaart? Of neem je je eigen verantwoordelijkheid? Kun jij je gedachten ombuigen? En zo nee, kun je voelen wat jij nodig hebt? En ervoor zorgen dat je dat krijgt? En als dat door de omstandigheden écht niet mogelijk is, kies je er dan voor om negatieve gevoelens tijdelijk te accepteren om je doel te bereiken? Of kies je ervoor om uit de situatie te stappen, met alle consequenties die daarbij horen? Doe je er echt alles aan om de situatie voor jezelf te verbeteren? Of laat je het erbij zitten? Dat is jouw beslissing, en van niemand anders.
Je omstandigheden heb je niet altijd in de hand. Maar je hebt wel altijd de keuze over je gedachten en hoe je met de situatie omgaat. (Enne, niet kiezen, dus je verantwoordelijkheid bij een ander neerleggen, is ook kiezen!)
P.S. Als je dat leuk vindt, heb ik een opdrachtje voor je, om eens te spelen met dit thema.
- Bedenk welke persoon of situatie jou dwarszit.
- Schrijf op wat deze persoon of situatie volgens jou verkeerd doet. Bijvoorbeeld: Piet luistert niet naar me. Piet houdt geen rekening met wat ík wil. Piet stelt iedereen teleur. Etc.
- Lees nu de zinnen die je opgeschreven hebt. En bedenk bij elke zin wat je weerstand zegt over wat je nodig hebt of waar je naar verlangt.
- Wat kun jij doen om dit te realiseren?
Als je je niet meer kunt verschuilen
Je gevoeligheid even uitzetten? Je angst een dagje thuislaten? Je gedachten volledig stopzetten? Kon het maar hè? Ik lees de (overweldigend veel) antwoorden op mijn vragenlijst. En ik besef weer hoe je jezelf en je gevoeligheid overal mee naartoe neemt....
Waarom je niet voor iedereen klaar moet staan
Ik snap het niet, verzucht ze. Ik doe altijd alles om het iedereen naar de zin te maken. Ik voel precies wie er niet lekker in zijn vel zit. Ik houd steeds in de gaten wat iedereen nodig heeft. Mensen komen altijd als eerste bij mij als het niet lekker met...
Zeul jij dit onbewust ook met je mee?
Ze is 16 jaar. En ze is boos. Boos, down, sjaggo, terneergeslagen en een beetje moedeloos. Niets kan haar schelen en alles irriteert haar. Ze wil dat mensen haar met rust laten. Ze wil zelf bepalen en zich niet steeds hoeven verantwoorden. Mensen zijn...
Voel je je niet thuis in deze wereld?
Daar ben je dan. Een nieuwetijdsvrouw in een wereld die niet bij je past. Een wereld die gebouwd is voor en door mensen die totaal andere normen en waarden lijken te hebben. Je kijkt om je heen. En je vraagt je af: "Wat is dit voor plek? Waar komt al die...
Hoe kom je uit je hoofd?
Doorgaans wordt er een groot beroep op ons denkvermogen gedaan. Er moet van alles geregeld, bedacht en beslist worden. We moeten plannen, prioriteiten stellen, evalueren. Op werkgebied én privé. Als gevoelige vrouw willen we dat ook nog eens allemaal goed...
Hoe een monster een oude vriend bleek te zijn
Hij zat me al een poosje in de weg. Steeds als ik dingen had ingepland om te doen, had ik aan het einde van de dag van alles gedaan. Maar niet dat wat op mijn lijstje stond. Of maar half. En toen ik een ochtendje privé-dingen had gepland, vond ik mezelf...
Iets houdt me tegen om mezelf te zijn (en het is niet wat je denkt)
Iets houdt mij tegen om mezelf te zijn. Ik slik woorden in, maak keuzes waar mijn hart niet 100 procent ja tegen zegt en ik pas me nog (te) vaak aan. Herkenbaar? Vervelend natuurlijk, want dat betekent dat je niet voluit leeft. Er zit potentie in je, die...
Vakantietips voor hooggevoelige vrouwen (werken voor mannen overigens net zo goed)
Mijn dochters zijn er al vier weken aan toe. En ik eigenlijk ook wel. Maar nu gaat het eindelijk gebeuren. De zomervakantie staat voor de deur. Herken je dat, dat je hoge verwachtingen hebt van de vakantie. En dat je achteraf denkt ‘jeetje, wat is die tijd...
Wat als je masker niet meer past?
Ik werd wakker, en ik wist het niet meer. Wat was er gebeurd met het veilige leventje dat ik kende? Was de wereld veranderd? Of was ik het, die veranderde? Overal verschenen vraagtekens. Is dit het? Elke dag vroeg opstaan, kind verzorgen, werken, koken,...
Hoe een schijnbaar onbenullige ervaring je je leven lang achtervolgt
"Oké meiden, jullie leveren allemaal iets van jezelf in. Dat doen we in deze zak." Schoenen, armbandjes en haarspeldjes verdwijnen in een katoenen tas. Ik sta aarzelend mijn fietssleutel af. "Nu pakken we een voor een iets uit de zak, en mag je een...