Ik maak niet makkelijk nieuwe vrienden. Small talk om contact te maken, ik ben er niet goed in. Ik laat stiltes vallen. Ik weet niet wat ik moet vragen. Ik weet niet wat ik moet vertellen over mezelf. Ik struikel over mijn woorden. Ik praat monotoon. En daar word ik vaak mee geconfronteerd. Op verjaardagen, als ik een kennis tegenkom in de supermarkt, op bezoek bij mijn schoonouders. Ik voel me altijd een kneus in het socializen. Het is niet dat ik niet wil socializen. Ik ben ook niet verlegen. Ik ben gewoon een stuntel op dat gebied.

Waar ik wel goed in ben is hechte vriendschappen sluiten met mensen die daarvoor open staan. Mensen met wie ik veel gemeen heb. Ik houd ervan om mijn ideeën over het leven te delen, te filosoferen, samen te sparren over strategieën over hoe we omgaan met situaties die we tegenkomen in het leven. Voor de mensen die mij in vertrouwen nemen, heb ik altijd een luisterend oor. Vertel me je probleem, en je krijgt er begrip, troost en een andere kijk op de situatie voor terug. Dat gaat me wel gemakkelijk af.

Er is de Renée die ik van nature ben, die ik moeiteloos kan zijn. En er is de Renée die probeert te zijn wie ze niet kan zijn, die zich aanpast en zich richt op het verbeteren van wat niet goed gaat. En dat kost me heel veel energie. Nu zie ik dat socializen een talent is dat je hebt, of niet hebt. En dat het aangaan van hechte vriendschappen óók een talent is. En dat beide helemaal oké zijn. Hoewel ik nog steeds jaloers ben op mensen die gemakkelijk nieuwe contacten leggen, heb ik me er bij neergelegd dat dat iets is wat mij niet ligt. Ik hoef me niet minderwaardig te voelen. Ik heb gewoon andere kwaliteiten.

En dat weten geeft me rust en zelfrespect. Maar ook respect voor anderen. In plaats van me te storen aan ‘oppervlakkige kletskousen’, zie ik nu mensen met een talent voor contact maken. In plaats van me te ergeren aan mensen die confrontaties uit de weg gaan, zie ik dat zij juist voor harmonie zorgen. En waar de één direct risico’s ziet, ziet een ander juist mogelijkheden. Zo vullen we elkaar juist supergoed aan.

Iedereen heeft zijn eigen talenten, en zwaktes. Je kunt nu eenmaal niet overal in uitblinken. Daarom accepteer ik nu steeds meer wie ik niet kan zijn, en benut ik nog beter de kwaliteiten die me van nature goed afgaan. Dat gaat nog lang niet vanzelf. Want ik voel me nog steeds ongemakkelijk als de buren in de voortuin zitten wanneer ik thuiskom, en ik er alleen een ‘hoi’ uitgeperst krijg. Dan voel ik gelijk de angst dat ze me ongeïnteresseerd vinden. Maar ik blijf omdenken, totdat ik echt van mezelf kan zeggen: ik ben goed zoals ik ben!

Omgaan met boosheid en andere negatieve emoties

Het leek wel alsof er iets in de lucht hing vorige week. Bij het minste of geringste schoot ik uit mijn slof. Miscommunicatie met mijn partner. Kinderen die niet deden wat ik wou. Ik was boos. De hele tijd boos. Daardoor ging er van alles mis. En dan werd ik uiteraard...

Lees meer

Duister

Officieel was het gisteren, maar ik wil je toch nog een fijne zonnewende en begin van de winter wensen. De zon heeft nu zijn zuid-oostelijkste punt bereikt. En komt de komende drie dagen vanaf hetzelfde punt op de horizon op, voordat hij (vanaf 25 december, dus 1e...

Lees meer

Positivo

Hooggevoeligen zijn vaak een kei in het herkennen van wat er niet goed gaat. We zijn perfectionistisch ingesteld. We willen geen fouten maken, maar alles in één keer goed doen. En we proberen het te allen tijde te voorkomen dat we iemand teleurstellen. Omdat we...

Lees meer

Waarom ‘in het nu zijn’ niet heilig is

In het nu zijn is niet heilig. Wat? Maar je schrijft toch zelf ook over het belang van aanwezig zijn Renée? In het moment zijn? Ja, dat is ook heel belangrijk. Want het geeft je innerlijke rust, en het helpt je om je bewust te zijn van jezelf. Maar dat betekent niet...

Lees meer

Beter dan de rest

De clubkampioenschappen van de zwemvereniging. Ik had er stiekem een hekel aan. Mijn teamgenoten werden, nog meer dan ooit, mijn rivalen. En bij de prijsuitreiking werd iedereen op zijn plek gezet. Hoewel ik wist dat ik nooit de snelste was in mijn leeftijdsklasse,...

Lees meer

Pijn aan je …

Sinterklaas is aangekomen, tralalalie tieralalala. En ook de pietendiscussie laait weer op. Weer hetzelfde liedje. Ik meng me niet zo graag in discussies, maar dit is zo’n mooi voorbeeld van mensen die onbewust in het leven staan. De ‘pietenhaters’ vinden dat zwarte...

Lees meer

Over-leven

We vinden vaak dat we beter voor onszelf moeten zorgen. Dan gaan we bedenken hoe we dat moeten doen. Gezond eten. Meer bewegen. Meer leuke dingen doen. Beter voor onszelf opkomen. Meer zelfvertrouwen hebben. Maar zorgen voor jezelf, is niet alleen om ervoor te zorgen...

Lees meer

Onbelangrijk

Ineens viel het kwartje. Na een wandeling van twee uur, kwamen we eindelijk terug bij het klooster. Ik kon niet meer. Mijn energie was op, mijn wilskracht was op en mijn lijf deed pijn. De terugweg was een kwelling geweest. En toen ik de deur zag, waren mijn tranen...

Lees meer

Bevrijd het meisje in je

Heb jij je van kinds af aan anders gevoeld? Heb je best gedaan om aan alle verwachtingen te voldoen? Om erbij te horen? Om goedkeuring en liefde te krijgen? En heb je jezelf daarbij aangepast, verstopt, vervormd, ingehouden, teruggetrokken? Dan weet je...

Lees meer